​??﷽??

✍ #غفلت، خطرناک‌ترین آفت برای انسان است.

قرآن کریم می‌فرماید: اگر کسی از #یاد_خدا غافل بشه، از خودش غافل شده، و خودش رو فراموش میکنه:??

? لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّٰهَ، فَأَنْسٰاهُمْ أَنْفُسَهُمْ (حشر/۱۹)

? همچون کسانی نباشید که #خدا را فراموش کردند، و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی» گرفتار کرد.

عجب آیه‌ی زیبا و پر مغزی❗️

? همه چیز رو در چند کلمه گفته.

☝️ کسی که #خدا رو فراموش کنه، خودیّتِ خودش رو فراموش کرده؛

چون طبق آیاتِ قرآن، #فطرت و سرشتِ انسان، از خداست.?

در واقع #خدا و #انسان از یک “فطرت” هستند:??

? فِطرَتَ اللهِ الَّتِی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها (روم/۳۰)

? این #فطرت و سرشتِ الهی است که خداوند، انسانها را بر آن آفریده است.

✔ حدیث معروفِ «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ، فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ» هم، همین مطلب رو تایید میکنه.

? هر کس خود را بشناسد، خدای خود را شناخته است.

❌ پس انسان نمیتونه از منشاءِ خودش جدا باشه.

#یاد_خدا، با یاد خودِ انسان، به هم گره خورده.➿

اگر کسی خدائی رو که از رگ گردن به او نزدیک‌تره، فراموش کنه، در واقع خودیّتِ خودش رو فراموش کرده.?

✔ پس انسان در اثرِ فراموش کردنِ #خدا، به عذابِ «خود فراموشی» گرفتار میشه.☹️

☝️❌ یعنی این کرامتی رو که خودش داره، فراموش میکنه؛ و یادش میره که چه موجود با ارزشی هست.?

? در نتیجه، به #گناه و انحراف کشیده میشه.

امیرالمومنین در نهج البلاغه می‌فرماید:

⚡️ إِنَّ دُنْیَاکُمْ عِنْدِی لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِی فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا، مَا لِعَلِیٍّ وَ لِنَعِیمٍ یَفْنَی وَ لَذَّةٍ لَا تَبْقَی.

? همانا این دنیای آلوده‌ی شما، نزد من از برگ جویده شده‌ در دهانِ یک ملخ، پست‌تر است. 

? علی را با نعمت‌های فناپذیر و لذّت‌های ناپایدارِ دنیا چه کار⁉️

? انگار امیرالمومنین، خودش به عنوانِ یک موجودِ گرامی، داره از خودش #حیا می‌کنه.

با خودش میگه: من تن بِدَم به این خفت‌های دنیای زودگذر⁉️

? این‌ همون ندای #فطرت است.

حتّی در روایات داریم که: ایّاکُمْ وَ التَّعَریّ.

? یعنی همینجوری لخت نگردید تو خونه. حتّی اگر کسی نیست، و تنها هستید.

☜ حتّی اگر کسی هم نمی‌بینه، آدم باید از خودش #خجالت بکشه و #حیا بکنه.?

⚡️ شیخ صدوق در کتاب أمالی حدیث نقل می‌کند: نَهَی رَسُولُ اللهِ (ص) عَنِ التَّعَرِّی بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ.

? پیغمبر از برهنه گشتن، حتّی در خلوت هم نهی کردند.

? یعنی تا این حدّ، از ما خواستند که خودمون از خودمون #حیا کنیم و خجالت بکشیم.

این همون گوهر #فطری است،? که انسان رو نگه میداره، و اجازه نمیده که #گناه کنه:

طرف با خودش میگه:

⁉️ حیفِ من نیست که فلان #گناه رو انجام بدم؟!?

⁉️ حیفِ من نیست با نامحرم رفیق بشم؟!?

⁉️ حیفِ من نیست پای فلان سایت و فلان فیلم بشینم؟!?

⁉️ حیفِ من نیست دروغ بگم و مال حروم بخورم؟!?

⁉️ حیفِ من نیست…?

حالا اگر کسی #خدا رو فراموش کنه، دیگه این حرفها رو به خودش نمیزنه.

چون خودش و کرامتِ خودش رو فراموش میکنه.

? در نتیجه، به هر گناهی کشیده میشه.

مراحل ۳ گانه:

فراموشی خدا? فراموشیِ خود? گناه

پرداخت زکات فطره به خويشاوندان

?سوال۲۴۳: آيا جايز است زكات فطره را به عنوان هديه، به خويشاوندان آبرومند و مستحق داد؟

✅جواب

مقام معظم رهبری: می‌ تواند به عنوان هديه بدهد و لازم نيست به او بگويد زكات فطره است؛ ولی بايد در نيّت قصد زكات كند

?میزان #فطریه و #کفاره افطار عمدی و کفاره قضای روزه عذری از سوی دفتر رهبر انقلاب، حضرت آیت الله خامنه‌ای اعلام شد:
?حداقل فطریه برای هر نفر: 80.000 ریال

?یک سال نماز قضا: 18.000.000 ریال 

?یک ماه روزه قضا: 12.000.000 ریال

?کفاره یک روز قضای روزه عذر: 25.000 ریال

✅ یکی از واجبات مالی که باید با قصد قربت پرداخت شود، زکات فطره یا همان فطریه است. مسلمانان بعد از یک ماه روزه‌داری در ماه مبارک رمضان در روز عید فطر که اولین روز از ماه قمری شوّال است؛ 

معمولاً قبل از شرکت در نماز عید فطر؛ مبلغی را به عنوان فطریه پرداخت می‌کنند. این مبالغ؛ جهت کمک به فقرا و مستمندان و دیگر مواردی که در فقه آمده است، هزینه می‌شود.[۱]

?الف. حکمت پرداخت زکات فطره

فلسفه عبادات که از طرف شارع مأمور به انجام آن هستیم، به‌طور کامل مشخص نیست، اما با توجه به دلائل عقلی یا وجود برخی از روایات؛ می‌توان برخی از حکمت‌های عبادت را نام برد. درباره زکات فطره نیز روایاتی رسیده است که بیان‌گر حکمت پرداخت آن است:

۱. زکات فطره باعث قبولی و تمامیت روزه می‌شود. در روایتی از امام صادق(ع) این‌گونه آمده است: «همانا دادن زکات فطره از جمله عوامل تمام‌کننده و کمال‌بخش روزه است همان‌گونه که صلوات بر پیامبر(ص) از جمله عوامل تمام کننده نماز می‌باشد؛ چرا که هرکس روزه بگیرد ولی زکات فطره را عمداً ترک کند و ادا نکند، مانند آن است که روزه‌ای نگرفته است. همان‌گونه که هرگاه کسی نماز بگذارد ولی صلوات بر پیامبر(ص) نفرستد مانند آن است که نماز نگذاشته است…».[۲]

خداوند عبادت بدنی؛ مثل روزه را با عبادت مادی (پرداخت فطره) در هم آمیخته است و یکی را تکمیل کننده دیگری نامیده است تا بدین سبب، نتایج روزه‌داری که از جمله آن، درک شرایط مستمندان و فقیران است؛ در مرحله عمل نیز تحقق پیدا کرده و روزه‌داران با درک آن شرایط؛ اقدام به کمک‌های مالی به آنان کنند و ثمره روزه‌داری خویش را در عمل کامل کنند.[۳]

۲.  خودداری از پرداخت زکات فطره، شاید به مرگ زودرس بیانجامد. در روایتی از امام صادق (ع) آمده است:

«از جانب اهل و عیالت زکات فطره را ادا کن و همه را در نظر بگیر و از آنها کسی را فراموش نکن، چرا که اگر فردی از آنها را ترک کنی من بر فوت او خوف دارم». راوی می‌گوید: عرض کردم منظور از فوت چیست؟ آن‌حضرت فرمود: «مرگ».[۴]

برطبق این روایت؛ زکات فطره؛ صدقه‌ای است که روزه‌داران برای حفظ جان خود و خانواده‌شان پرداخت می‌کنند.

۳. در برخی روایات که در تفسیر آیه شریفه «قد افلح من زکیها»[۵] آمده است؛ منظور از «زکیها»، پرداخت زکات فطره است[۶] که می‌تواند یکی از مصادیق تزکیه نفس باشد. بنابراین، پرداخت زکات فطره می‌تواند موجب پاک‌سازی روح از رذایل اخلاقی باشد؛ زیرا پرداخت مقداری از مال به فقرا، انسان را از بُخل دور کرده و حس هم‌نوع دوستی و خدمت به دیگران را در وجودش پرورش دهد.

?ب. دلایل وجوب پرداخت زکات فطره

شیخ مفید در این‌باره می‌گوید: «زکات فطره بر هر مسلمانی که آزاد و بالغ باشد و استطاعت پرداخت داشته باشد، واجب است؛ دلیل بر وجوب پرداخت زکات فطره روایات است: [مانند این‌که؛] عبدالرحمن بن حجاج از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: فطریه بر هر شخصی که زکات بر او واجب بوده؛ واجب است».[۷] بنابراین، فقهای شیعه با توجه به روایات و اجماعی که بین آنها در این‌باره وجود دارد، قائل به وجوب زکات فطره شده‌اند.[۸]

پی نوشت:

[۱]. ر. ک: «موارد پرداخت زکات فطریه»، سؤال ۶۱۴۹۵؛ «زکات فطره»، سؤال ۶۲۲۶؛ «زمان پرداخت فطریه»، سؤال ۱۷۱۳۳.

[۲]. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۱۸۳، قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۴۱۳ق.

[۳]. ر.ک: «آثار تربیتی روزه»، سؤال ۱۴۸۵۹.

[۴]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۴، ص ۱۷۴، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق.

[۵]. اعلی، ۱۴.

[۶]. قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص ۲۶۶، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، ۱۳۸۵ق.

[۷]. شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعه، ص ۲۴۷، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.

[۸]. ر. ک: محقق حلی، شرائع الاسلام، ج ۱، ص ۱۵۸، قم، اسماعیلیان،