آن شب کوچه ها در سکوتی ژرف  فرو رفته بود ، گویی در و دیوار فریاد می زدند تا او را از رفتن باز دارند، اما تقدیر چیز دیگری بود. آن شب مهتاب هم در پس ابرها پنهان گردیده بود تا ریخته شدن خون پاک فرشته ای آسمانی را نظاره گر نباشد. مطهری چون شمع سوخت تا بزم تاریک یاران را روشنی بخشد . در آستان وجود جز ستاره محبت و در سپهررخسارش جز ماه شکیبایی ندرخشید ، ودر گستره تعلیم و تعلمش مشق بندگی ، درس زندگی و الفبای عاشقی بر صحیفه قلب ها حک شد.

“ای پاک، ای مطهر ، ای آموزگار عشق  یاد و خاطره ات جاودانه باد”