کوچه های خراسان

چشمه های خروشان تو را می شناسند           موج های پریشان تو را می شناسند

پرسش تشنگی را تو آبی ، جوابی                   ریگ های بیابان ،  تو را می شناسند

نام تو رخصت رویش است و طراوت                   زین سبب برگ و باران تو را می شناسند

هم تو گل های این باغ را می شناسی             هم تمام شهیدان تو را می شناسند

از نشابور بر موجی از “لا"* گذشتی                  ای که امواج طوفان تو را می شناسند

بوی توحید مشروط بر بودن توست                    ای که آیات قرآن تو را می شناسند

گر چه روی از همه خلق پوشیده داری               آی پیدای پنهان ، تو را می شناسند

اینک ای خوب، فصل غریبی سر آمد                  چون تمام غریبان ،تو را می شناسند

کاش من هم عبور تو را دیده بودم                     کوچه های خراسان، تو را می شناسند

قیصر امین پور