السلام علیک یا ابا عبدالله

صدای قافله کربلا به گوش می رسد و زمین در هرم عطش می سوزد، آسمان مویه کنان در غربت یاران امام حسین علیه السلام به اشک می نشیند.

تاریخ ماه خون را بار دیگر به ثبت می رساند،ماهی که آن را تمامی دلتنگان عالم می شناسند، لحظه ها تکثیر می شوند تا عظمت این ماه را دریابند و عقربک های ساعت حضور محرم را در پژواک صدای خون می شنوند ، سلام بر کربلا، سلام بر سرزمینی که عاشقانه ترین سوگواره ها را در خود دارد، سلام بر دشت هایی که فریاد واعطش امام حسین علیه السلام را تداعی می کند.

سلام بر امام حسین علیه السلام و یارانش ، قلم شعله می کشد تا بتواند روایت خون را بنگارد و تپش های گر گرفته باید فراتر از پرواز را به تصویر بکشد، محرم از راه می رسد با کوله باری از غم و اندوه، نفس ها در سینه به فریاد می نشیند و چشم ها سبدهایی مملو از غروب می شود . پرچم ها افراشته می شود ، علم ها بالا می رود تا یک بار دیگر عشق را در همهمه این همه ناراستی به تصویر بکشد.

دست ها بالا می روند و بر سینه ها فرود می آیندتا تقدس پیکرهای به خون نشسته را فریاد کنند.

صدای نفس های محرم می آید و بوی عاشقی ها، بوی باران اشک، بوی فریادهای زخمی پشت پنجره های غربت، اینجا فصل ناگزیری است از هرم وحشی تابستان در پاییز ، باید بنویسم از عمق حنجره ای که تشنگی را سیراب می کند. اینجا دیوارهای حادثه ، سنگ شده اند تا دلتنگی را روایت کنند. دلتنگی فاصله هایی که بین من و مولایم ایجاد شده است باید چمدان تنهائیم را ببندم، سکوت را بشکنم و رنگین ترین حادثه را به تصویر بکشم.

باید ستاره ها را در چشم هایم بکارم،

محرم فریاد سرخی است که تو را به اعجاز می خواند.

تفسیر حماسه حضور است حسین

در ظهر عطش تشنه نور است حسین

او قبله عشق است و طنین اعجاز

 بی شک به خدا جلوه طور است حسین.