قبل از اینکه بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی ، کفش های من را بپوش و در راه من قدم بزن.

از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من گذر کردم.

اشک هایی را بریز که من ریختم.

دردها و خوشی های من را تجربه کن.

سالهایی را بگذران که من گذراندم.

روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم.

دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن.

همانطور که من انجام دادم .

بعد، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی.