ماه رجب خداحافظ ، و سلام ماه شعبان ، سلام بر موالید بی نظیر تو ، سلام بر مهدی ، سلام بر حسین ،سلام بر زینت عبادت کنندگان و سلام بر عباس .

سرآغاز تو ابالفضل است ، باب ورود به حریم حسین ، و نهضتی که به دست فرزندش ادامه یافت ، تا به دست مهدی رسید !!

سلام بر اسرار تو که سر الاسرار عالم است .کلید غفران ماه رمضان تویی، و پله کان عروج در مهمانی الهی .

مناجات امیر مؤمنان را در شبهای تو شنیده ام ، از راز و نیاز علی در شبهایت بزرگی تو را فهمیدم ، علی خدا را به تو قسم میداد ، کسی که همه عالم در شب قدر خدا را به او قسم میدهند . الهی به علیٍ !!

بارالها ! مهربانیت را برای من بگشا ، بگذار زیر پرو بال تو آرام بگیرم ، ماه شعبان ! اینجا سرد است ، تاریک است ، و من از تارکی می ترسم ، ماه شعبان ، بتاب ، بتاب بر یخهای زمستانیمان ، ماه شعبان ! اینجا کویر است ، تشنه ایم ، تشنه خدا ، پس ببار ، ببار به زمینهای خشک سالیمان ، ما را برای شب قدری بهتر ، مهمانی زیباتر ، آماده تر کن !

چه زیباست مهمانی الهی ، بعضی از اول رجب مهمانند ، برخی با تو آغاز کرده اند ، و برخی با رمضان ، خوشا به حال آنانی که سه ماه مهمان خدایند .

رجب که از دستمان رفت ،تو برایمان نور افشانی کن ، خوش آمدی ، سلام ماه شعبان .

 

فضیلت ماه شعبان

شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌كرد و مى‌فرمود شعبان، ماه من است هر كه یك روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب می‌شود و از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است كه چون ماه شعبان فرا می‌رسید امام زین العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع مى‌نمود و مى‌فرمود اى اصحاب من مى‌دانید این چه ماهى است؟ این ماه شعبان است و حضرت رسول صلى الله علیه و آله مى‌فرمود شعبان ماه من است پس در این ماه براى جلب محبت پیغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود روزه بدارید. به حقّ آن خدایى كه جان علىّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگند یاد مى‌كنم كه از پدرم حسین بن على علیهماالسلام شنیدم كه فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین علیه السلام كه هر كه روزه بگیرد در ماه شعبان براى جلب محبّت پیغمبر خدا و تقرّب به سوى خدا؛ خداوند او را دوست می‌دارد و در روز قیامت كرامت خود را نصیب او می‌گرداند و بهشت را براى او واجب می‌کند.

شیخ از صفوان جمال روایت كرده كه گفت : حضرت صادق علیه السلام به من فرمود كسانى را كه در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغیب کن. گفتم فدایت شوم مگر در فضیلت آن چیزى هست؟ فرمود بله همانا كه رسول خدا صلى الله علیه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مى‌دید به مُنادیى امر مى‌فرمود كه در مدینه ندا مى‌كرد: اى اهل مدینه من رسولم از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما. ایشان مى‌فرماید آگاه باشید همانا شعبان ماه من است پس خدا رحمت كند كسى را كه یارى كند مرا بر ماه من یعنى روزه در آن ماه روزه بگیرد.

سپس از حضرت صادق علیه السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرد که مى‌فرمود: از زمانى كه شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله ندا كرد در ماه شعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتى كه حیات دارم ان شاء الله تعالى.

 سپس مى‌فرمود كه روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.

حضرت امیر المومنین علی علیه السلام به نقل ازپیامبر اعظم صلی الله علیه وآله فرمودند :

… چون روز اول شعبان شود ، خداوند عزوجل به باز شدن درهای بهشت امر می کند ، پس باز می شوند و به درخت طوبی [ درختی است در بهشت ] فرمان می دهد تا شاخه های خود را به دنیا نزدیک کند ، آنگاه منادی پروردگار عزوجل ندا سر می دهد : ای بندگان خدا این شاخه های درخت طوبی است ، پس به آن در آویزید ، که شما را به سوی بهشت بر افرازد و این شاخه های درخت زقوم است [ درختی است از درختان دوزخ که در سوره مبارکه واقعه از آن یاد شده است ] از آن دوری کنید تا شما را به جانب دوزخ نبرد .

رسول خدا فرمود : سوگند به آن که مرا به راستی مبعوث به رسالت  نمود ، هر که در این روز دری از خیر و نیکی را فراگیرد به تحقیق به شاخه ای از شاخه های درخت طوبی در آویخته که او را به سوی بهشت می کشاند ، و هر که در امروز دری ازشر و بدی را فرا گیرد ، به یقین به شاخه های زقوم در آویخته ، که او را کشاننده به سوی آتش است . سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله اعمالی که هریک باعث در آویخته شدن به شاخه ای از شاخه های طوبی است بدین صورت بیان فرمودند :

امروز هر کس برای خدا نماز مستحبی بجا آورد ، و هرکه در این روز روزه بدارد ، و هرکه میان زنی با همسرش ، یا پدری با فرزندش ، یا خویشاوندان ، یا زن و شوهر(ی که همسایه اوست ) ، یا زن و شوهر بیگانه ای صلح دهد ، و کسی که تخفیف دهد پریشانی را ، از طلبی که از او دارد ، یا از طلبش از عهده مدیون بکاهد ، و کسی که در حساب خود نظر کند ، و قرض کهنه ای را بر عهده خود ببیند ، که طلبکارش از به دست آوردنش مایوس شده ، پس آن را به صاحبش برگرداند ، و کسی که یتیمی را سرپرستی نماید ، و کسی که سفیهی را از ضربه زدن به آبرو و عرض مومنی باز دارد ، و کسی که قرآن ، یا قسمتی از آن را بخواند ، و کسی که خدا را یاد کند ، و نعمتهایش را برشمارد ، و اقدام به شکر نماید ، و کسی که از بیماری عیادت کند ، و کسی که به پدر و مادر یا یکی از آنها نیکی نماید ، و آن که پیش از رسیدن روز اول شعبان پدر و مادر خویش را به خشم آورده بود و در این روز خشنودشان ساخت و هرکه جنازه ای را تشییع نماید ، و هرکه در این روز مصیبت زده ای را تسلی بخشد ، و هر کس در این روز چیزی از ابواب خیر را بجا آورد از آویختگان به درخت طوب است . … .

 مفاتیح الجنان