ميلاد دهمين منظومه كهكشان هستى، طلايه دار پاكى و هدايت، امام علی النقى (ع) گرامى باد.
پیچیده در امواج فضا بوی محمد
گویند خلایق سخن از خوی محمد
بینید عیان طلعت دلجوی محمد
در آینۀ روی علی روی محمد
الحق که جواد ابن رضا را پسر آمد
بـر ابـن رضا، ابن رضای دگر آمد
اى امام هدایت و روشنى! میلاد تو، جاده ها را بیطاقت می كند تا با همه رگهایشان، نبض قدمهاى تو را انتظار بكشند. تو سر می رسى، تا قلبها در سایه سار بلند نام تو آرام گیرند.
اگر چه شهر، در پیله تاریك خود فرو رفته بود، اما شوق آمدن تو، كوچه هاى بنی هاشم را به تپش واداشت تا در مژده دیدار صبر مجسم، به ادامه ریسمان نجات چنگ بزنند.
گرچه یوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاهها پنهان كنند، وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»، سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدایت.
واحیرتا! كه در هر گوشه آسمان آل زهرا، صیادى به كمین نشسته است تا كبوترى از شما را اسیر كند؛ اما معجزه عشق، فراگیرتر از آن است كه رۆیاى پر گشودن در هواى شما را از آسمان نگاهمان بگیرد.