خانه ویران ،غنچه خاموش ، دانه خفته در دل خاک ، خورشید در تبعید دژخیمان یخ،اشک بر چهره مادران روان،خون جوانان همه جا جاری ، پرستوها در قفس بودند ناگهان ندا آمدبهار 

در راه است خورشید زندانی از روزن امید تابیدن گرفت ، یخ ها شکست ،خاک جان گرفت غنچه خندید ،دانه رویید مادران هلهله عشق سر دادندو درخت مقاوت جان گرفت و تنومند شد . بهار آمد و سیلی زد بر رخسار تاریک زمستان امام آمد امید آمد جهان منور شد به قدومش جان ایران جان  گرفت به عطرنفس هایش ،امید ویأس شکست و فرو ریخت به آهنگ کلامش .آمد نور باران شد جهان با نور وجودش