ولادت حضرت یقیته الله الاعظم صلوات الله علیه

در سال 255 هجری شب جمعه شب ولادت خاتم الاوصیاء منتقم آل محمد(ص) ، آخرین امام بر حق و ولی مطلق خداوند حضرت بقیه الله حجه بن الحسن (عج) واقع شده است . در این شب آب زمزم زیاد می شود به گونه ای که همه می توانند رویت کنند ، ولی اکنون روی آ ن پوشیده است . در این شب برات آزادی از آتش برای افراد افراد زیادی نوشته می شود و آن را «شب برات» و « شب مبارک » و « شب رحمت» گویند.

امام رمام(عج) در آغوش پدر
آنگاه حسب الامر امام عسکری (عج) ، حکیمه خاتون او را نزد مادرش نرجس خاتون برد .حکیمه خاتون می فرمایید : روز هفتم به خدمت امام حسن (ع) رفتم . حضرت فرمود:« پسر مرا بیاورید« : آن وجود سرا پا جود را نزد آ ن امام بردیم . حضرت زبان در دهان وی گذاشتند و فرمودند :« پسرم، سخن بگو م». دیدم آن چه در روز اول از او شنیده بودم از اقرار به وحدانیت و ثنا بر جد خود پیامبر(ص) و امیر المومنین (ع) و سایر ائمه (ع) تا پدر بزرگوارش دوباره بیان کرد و این آیه را تلاوت فرمود :« بسم الله الرحمن الرحیم و نرید ان نمن عای الذین استضعفو فی الارض و نجعاهم اءمه و نجعاهم الوارثین و نمکن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنو دهما منهم ما کانو یحذرون

حکیه خاتون می گویید :پس از چهل روز دیگر ،دوباره خدمت فرزند برادرم امام عسکری (ع) رفتم و حضرت الزمان (عج) را دیدم که راه می رود . امام عسکری (ع) فرمود : ای عمه ، مولود عزیز نزد خدا این است . گفتم : ای سید و مولای من ، نشو و نمای او را در چهل روز زیاد تر از دیگران می بینم . حضرت فرمودند : ای عمه ، ما اوصیاء در یک روز نشو و نمای یک هفته دیگران را، و در یک جمع نشو و نمای یک سال دیگران را می نماییم . من بر خاستم و سر آن طفل را بوسیده به منزل مراجعه کردم