یک حرف
26 فروردین 1391 توسط sarshar
بچه ها آماده و مسلح با کوله پشتی و پتو و جلیغه های نجات در میان نخلستانهای حاشیه اروند آخرین ساعات روز را به سوی پایان خوش انتظار طی می کنند.اینها بچه های قرن پانزدهم هجری قمری هستند؛ هم آنان که کره زمین قرن هاست انتظار آنان را می کشد تا بر خاک بلا دیده این سیاره قدم گذارند و عصر ظلمت و بی خبری را به پایان برسانند…
و اینک آنان آمده اند ، با سادگی و تواضع، بی تکلف و صمیمی، در پیوند با آب و درخت و آسمان و خاک و باران….. و پرندگان.
سید مرتضی آوینی