نام گذاری حضرت زینب (ص)

هنگام ولادت جبرئیل از جانب خداوند متعال بر پیامبر (ص) نازل شد وعرض کرد:(یارسول الله ،اسم این دختر را زینب بگذار).آنگاه جبرئیل گریست . پیامبر (ص) پرسید:سبب این گریه چیست ؟ عرض کرد همانا این دختر از آغاز زندگانی تا پایان روزگار در این سرای ناپایدار با رنج و درد و بلا خواهد زیست .گاهی به درد مصیبت شما یا رسو ل الله مبتلا می شود ،و گاهی در ماتم مادرش و گاهی در مصیبت پدر و گاهی به درد فراق برادرش حسن مجتبی (ع)دچار خواهد شد. از همه بالاتر به مصائب کربلا و نوائب دشت نینوا گرفتار می شود چنانکه مویش سفید و قامتش خمیده خواهد گردید.این خبر را اهل بیت (ع) شنیدندواندوهناک و گریان شدند. پیامبر (ص)صورت بر صورت زینب (ع) نهاد و گریست .حضرت زهرا (ص) فرمود : یا ابتا، این گریه برای چیست ؟خداوند دیده های تورا نگریاند . فرمود : ای فاطمه ، بعد از من وتو این دختر دچار بلاها و مصائبی می شود . حضرت زهرا (ص) فرمود : چه ثواب دارد آن کسی که بر دخترم زینب گریه کند؟ آن حضرت فرمود :(ای پاره تنم و ای نور چشمم، ثواب کسی که بر او و مصائب او گریه کند مانند ثواب کسی است که بر برادرش حسین (ع)گریه کند)سپس نام آن را (زینب) نهاد.

وفات آن حضرت

آن حضرت یک سال وچند ماه بعد از واقعه کربلا با قلبی پر از اندوه از مصائب کربلا در خانه خود رحلت فرمودندو در همان خانه دفن شدند. در وفات آن مخدره مظلومه روزهای 14رجب و دهم ماه رمضان را هم گفته اند .در عظمت آن مخدره همین بس که به فرموده صدوق  رحمت الله علیه از جانب امام حسین (ع)نیابت خاصه داشته است ،و تا هنگامی که بیماری امام زین العابدین (ع) تمام نشده بود، این نیابت ادامه داشت.

                                                                                                                                     التماس دعا                                                      

با سنگ هر گناه ،پرم را شکسته ام

آه ای خدا ،خودم کمرم را شکسته ام

نه راه پیش مانده برایم نه راه پس

پلهای امن پشت سرم را شکسته ام

من دانه دانه اشک خودم را فروختم

نرخ طلایی گهرم را شکسته ام

دیگر مرا نشان خودم هم نمی دهند

آیینه های دوروبر را شکسته ام

دنیا شکست خورده تر از من ندیده است

حالا به سنگ خورده ،سرم را شکسته ام

آرام کن مرا و درآغوش خود بگیر

حالا که بغض شعله ورم را شکسته ام

راهم بده به باغهای شجرهای طببیه

من توبه کرده ام ، تبرمرا شکسته ام

حالاببین که به غیر از گدا شدن

در پیشگاه تو هنرم را شکسته ام

                                                                                                                                                    شاعر:رحمان نوازنی

الهی بغض گلویم را فشرده در انتظارم …در انتظار آغوش پر از مهرت ، در انتظار انفجار این بغض لحظه شماری می کنم ساعتها را تا ایا م البیضت فرا رسد، تا وا کنم عقده دل را ، تا بگویم غم دل را … الهی خسته ام … خسته از سستی صبرم ، از بدی اخلاقم ، از خواب غفلتم ،خسته ام از گناهان بزرگی که کوچک شمرده ام خسته ام از مخالفت با هدایتت …

خسته ام از زمانهایی که بی تو گذرانده ام آری خدای من منتظر سهرهای اعتکافم تا با دلی شکسته به درگاهت بییایم و با انابه بگویم ..خدای من دستان ناتوانم را به سوی تو گشودم ، پاهای لرزانم را ببین و گواه زبا الکنم باش با چشمانی که اشک آن گونه هایم را خیس نموده ، تو را می خوانم . این حالت من است ،ترس از گناهانم . الهی بلایی بر من فرود آمده که سختی آن مرا در هم شکسته …آری بلای نسیان تو … گرفتاری های بی تو بودن بر من حمله ور شده تا جایی که تحملش بر من سخت شده .

الهی ترس وجودم را فرا گرفته ، ترس از جدایی ، ترس از مرگ ناگهانی ، ترس از فرود غذاب ها  ، ترس از …

الهی یاریم کن تا به سحرهای اعتکاف برسم ، کمک کن از غافله اعتکاف جا نمانم .

الهی اکنون که با امید به سر منزل توبه که محبوب توست پناهنده شدم ، یاریت را می طلبم .

الهی خسته از روزهایی که به حال خود بودم و انتخاب کننده باطل شدم ،پشیمان به سوی تو آمدم . تمام ذهن و فکرم به سحرهای اعتکاف است ،به یارب یارب نیمه شبهایش ، به لحظه هایی که با تمام وجود بخوانمت و بگویم :

الهی می دانم که اگر با عدالتت بخواهی به من نظر افکنی ، مستحق عقابم و لیکن ای خدای مهربان مرا طاقت عدل تو نیست ، ایام ایام بخشش و رحمت توست فرست را غنیمت شمردم وبا دلی خسته  به سوی تو آمدم

الهی از تو جدا شدم ، به حال خود رهایم کردی رپس به بند اسارت دنیا گرفتار شدم ، حال به سوی تو آمدم تا آزادم نمایی

الهی در طول زندگی بی سبب به من نعمت دادی ، نعمت سلامتی ،نعمت خانواده ، نعمت ولایت ، حال تو را می خوانم و به ماه رجب قسمت می دهم بی سبب نعمت بخشش را به من عطا فرمایی

الهی به ریسمان رجبت ،به ریسمان ایام البیضت چنگ می زنم و معترف گناهانم می شوم . با اینکه ترس تمام وجودم را فرا گرفته از اینکه بعد از اعتراف، بر اثر کثرت گناهانم غضبت مرا فرا گیرد لیکن امید به اینکه با اعتراف به زشتی اعمالم مرا از عذاب نجاتم دهی .

الهی تمام ساعات اعتکاف را با قلبی شکسته می خوانمت… فرا خوان مرا، الهی خالصم کن … خالصم کن… خالصم کن

                                                                                                                                                        دل نوشته ای از                                                                                                                                                                                                                             خانم عصمت الهی

از پیامبر (ص) روایت شده است که فرمودند :از اولین شب جمعه در ماه  رجب غافل نشوید .زیرا شبی است است که فرشتگان آن را(لیلته الرغایب ) می نامند. این نامگذاری به این جهت است که هنگامی که یک سوم از شب گذشت هیچ فرشته ای در آسمان ها و زمین نمی ماند مگر این که در کعبه و اطراف آن جمع می شوند . آنگاه خداوند بطور غیر منتظره ای بر آنان وارد شده و می فرماید :ای فرشتگانم ! هر جه می خواهید از من در خواست کنید. فرشتگان عرض می کنند : حاجت ما این است که از روزه داران رجب در گذری . خداوند می فرماید این کار را انجام دادم . -بهتر است کسی که این حدیث را می شنود ، در این شب ، زیاد بر فرشتگان صلوات فرستاده تا تکلیفی را که آیه ی تحیت به عهده ی ما گذاشته به اندازه ی توانایی انجام داده باشد-سپس رسول خدا(ص) فرمودند: کسی که روز پنجشنبه ی اول رجب را روزه گرفته و سپس بین نماز مغرب و عشا دوازده رکعت نماز به جا آورده هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعتی سوره ی فاتحه یک بار ، سوره ی قدر سه بار و سوره ی توحید را دوازده بار خوانده و هنگامی که نماز تمام شد، هفتاد بار بر من صلوات بفرستد: اللهم صل علی محمدِ النبیَ الاَمی و علی آله ، سپس سجده کرده هفتاد بار بگوید: سبوح قدوس رب الملائکۀ والروح ، سپس سر خودرا بلند کرده و بگوید رب اغفر و ارحم و تجاوز امّا تعلم انّک انت العلی الاعظم، آنگاه بار دیگر به سجده رفته و همان چیزی را بگوید که در سجده ی اول گفت، سپس سپس حاجت خود را از خدا بخواهد ، ان شاء الله تعالی بر آورده می شود.(التماس دعا، اللهم عجل ولیک الفرج)

سجده گناهان را می ریزد. روایت است که انسان به سجده برود و مدتی در سجده باشد( شکراَ لله و الهی العفو ) بگوید، مخصوصا در نماز شب ، ده دقیقه ، یک ربعی در سجده باشد ، حس می کند وقتی که به سجده می رود ، سبک می شود.آن حالت سبکی بر اثر ریختع شدن گناهان است. همانطور که باد در فصل پاییز برگ درختان را میریزد ، سجده هم گناهان را می ریزد…

                                                                                                                                     ( فرازی از فرمایشات آیت ا… مجتهدی -ره)