تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست

در جوابم این چنین گفت و گریست

لیلی و مجنون فقط افسانه ایست

عشق در دست حسین بن علیست..

ارادت علما نسبت به زیارت عاشورا

امام خمینی (رحمة الله علیه)

درتمام مدت اقامت ایشان در نجف اشرف ،جز در موارد استثنایی برنامه زیات هر شبه ایشان هرگز ترک نشد . دراغلب ایّام زیارتی ،در کنار قبر امام حسین علیه السلام بودند و در دهه عاشورا ، هر روز زیارت عاشورا ی معروفه را با صد مرتبه سلام و صد مرتبه لعن می خواندند.

وحید بهبهانی( رحمةالله علیه)

معروف است که آقا محمد باقر معروف به وحید بهبهانی ، زمانی که برای زیارت به حرم سّید الشهداء مشرّف می شد ، اول آستان کفش کن آن جناب را می بوسید و روی مبارک و محاسن شریف خود را بدان می مالید ، پس از آن ، با خضوع و خشوع و رقّت قلب به اندرون حرم مشرف می شد و زیارت می کرد و در مصیبت امام حسین علیه السّلام کمال احترام را مراعت می فرمود

شیخ مرتضی انصاری (رحمة الله )

در شرح احوال شیخ مرتضی انصاری (رحة الله ) نواده شیخ انصاری آورده اند که (از جمله عاداتش خواندن زیارت عاشورا بوده که در هر روز ، دوبار صبح و عصر آن را می خواند و بر آن بسیار مواظبت می نمود. بعد از وفاتش کسی او را در خواب دید و احوالش پرسید، در جواب سه مرتبه فرمود:عاشورا، عاشورا، عاشورا.

عاشورا هر روز در کربلای دلمان اتفاق می افتد.
کوشش کنیم حسین دل، به دست یزید نفس، تشنه لب شهید نشود . . .

در عظمت زیارت عاشورا همین بس  که از احادیث قدسیه بوده و ظاهر خبر  صفوان بن جمّال آن است که خداوند متعال این زیارت را به جبرئیل امین القاء کرده و او به رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسانده و به وساطت ائمه علیهم السلام  به صادق آل محمد علیهم السلام رسید، و وقت اظهار این حکم ، زمان حضرت باقر علیه السلام بود ، مثل سایر احکامی که تأخیر بیان آنها به مصالح منوطه به خصوصیات زمان می باشد .

بنابراین این الفاظ شریفه از احادیث قدسی شمرده می شود و در شرف و فضیلت ، حلیف قرآن مجید و هم سنگ کتاب شریف می شود ، چه هر دو کلام خدایند با این تفاوت که قرآن ، کلام منزَل به الفاظ معینه و ترتیبات مخصوصه است به غرض اعجاز، لکن حدیث قدسی به غرض اعجاز نیست.

از حضرت امام رضا علیه السلام نقل شده است که  حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز اول محرم دو رکعت نماز می کرد و چون فارغ می شد دستها را بلند می کرد و این دعا را سه دفعه می خواند:

 ” خدایا تو معبود قدیمی، و این سال تازه ای است پس از تو در آن درخواست حفظ از شیطان و نیرو و قوّت بر این نفس امّارۀ بدخواه را دارم و نیز اشتغال به آنچه مرا به تو نزدیک گرداند.

ای کریم، ای صاحب جلال و بزرگواری، ای پشتیبان کسی که پشتیبانی ندارد، ای ذخیرۀ کسی که ذخیره ای ندارد، ای پناه بی پناهان، ای دادرس بی کسان، ای گنجینۀ بی گنجان، ای نیک آزمایش ، ای بزرگ امیدواری و ای عزّ و شکوه ناتوانان، ای نجات دهندۀ غریقان، ای نجات بخش هالکان ، ای نعمت ده، ای نیکو، ای بخشنده، ای خوشرفتار. تویی که برای تو سجده کرد سیاهی شب و روشنی روز و تابش ماه و شعاع خورشید و شرشر آبو صدای درخت، ای خدا شریکی برای تو نیست بار خدایا ما را بهتر از آنچه دیگران گمان برند بگردان  و آنچه دیگران از ما ندانند بیامرز و بدانچه گویند از ما بازخواست  مفرمای بس است مرا خدایی که معبودی جز او نیست بر او توکل کردم و اوست پروردگار عرش عظیم به او ایمان آوردیم ، هر چه هست از نزد اوست و جز صاحبان خرد متذکر نشوند.

پروردگارا کج مکن دلهای ما را پس از آنکه راه نمودی ما را و ببخش برای ما از پیش خودت رحمت چرا که تویی پر بخشش.

منبع : مفاتیح الجنان، اعمال روزهای اول محرم.

روز اول ماه محرم الحرام به نام مسلم بن عقیل(ع) سفیر بی بدیل حضرت سیدالشهدا(ع) نام گرفته است.

حضرت مسلم بن عقیل بن ابی طالب بن عبدالمطلب(ع) برادرزاده حضرت علی(ع) است.

کتب تاریخى زمان مشخصى براى ولادت ایشان ذکر نکرده اند، اما قراین موجود، ولادت ایشان را در سال ٢٥ هجری اثبات مى کند و در اکثر کتب تألیف شده در مورد حادثه کربلا آمده است که ایشان در هنگام شهادت در کوفه 38 یا 39 ساله بوده اند.

شهر مدینه در روز ولادت ایشان غرق نور و سرور بود و خاندان ابو طالب تولد ایشان را بسیار خوشایند داشتند.

وی روز سه شنبه ذیحجه سال60 هجری قمری که برخی روز چهارشنبه نهم ذیحجه نوشته اند، شهید شد و کسی است که سید الشهدا او را به لقب “ثقه” ملقب فرمود، وی صاحب رأی، علم و شجاعت بوده و در مکه اقامت داشت.

حضرت مسلم(ع) در دامان پر مهر حضرت امیرالمؤمنین(ع) روزگار کودکى را سپری کردند و از ایشان کتب فیض و کمالات دریافت کردند به گونه ای که امیرالمؤمنین(ع) در بسیاری امور بر این شماگرد به حقشان اعتماد می کرد و با شجاعت و قهرمان و کمالات که در او مشاهده کرد، حضرت مسلم را یکی از کارگزاران خود در حکومت علوی قرار داد.

بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع) جناب مسلم(ع) از یاران نزدیک امام حسن وامام حسین(ع) بودند و شایسترین فرد برای نمایندگی و سفارت از طرف امام حسین(ع) کسی جز او نبود.

فلسفه سفیری مسلم بن عقیل(ع)

مسلم(ع) به درخواست امام حسین(ع) در نیمه شعبان سال 60 از مکه به کوفه رفت و در کوفه به تلاش وسیعی برای دعوت مردم به بیعت با امام پرداخت.

آن زمان والی کوفه نعمان بن بشیر بود؛ حدود 18 هزار نفر با مسلم به نفع امام بیعت کردند که در ایام فعالیت و قیام حماسی مسلم، والی کوفه عوض شد و ابن زیاد به ولایت کوفه و مقابله با حرکت مسلم منصوب شد.

جایگاه مسلم در کوفه پنهان بود، ابن زیاد به کمک جاسوسان محل اختفای او را پیدا کرد و به دستگیری میزبان مسلم که “هانی” نام داشت، پرداخت.

مسلم بن عقیل مجبور شد قیام خویش را پیش از موعد علنی کند و بدین ترتیب قصر ابن زیاد به محاصره در آمد.

ابن زیاد، سران شهر را گردآورد و آنان را با تهدید و تطمیع، مطیع خویش ساخت، با ایجاد جو رعب، وحشت و دستگیریها، بیم و هراس بر مردم سایه افکند و از دور مسلم پراکنده شدند.

مسلم بن عقیل در کوفه، تنها و بی پناه ماند و جایگاه او برای ابن زیاد معلوم شد و آن ملعون نیروهایی فرستاد، مسلم از خانه بیرون آمد و در کوچه ها و میدان شهر، یک تنه با سربازان ابن زیاد جنگید تا آنکه گرفتار شد.

جناب مسلم به محض شنیدن سم اسبان و هیاهوی مردان دریافت که آنان به طلب او آمده اند، فوراً شمشیر خود را برداشت و بر آنان حمله کرد و در چند حمله 45 نفر از آنها را به هلاکت رساند و بقیه را هم پراکنده کرد.

مسلم یک تنه در برابر جمعیت کثیر دشمنان مقاومت کرد. دشمن که خود را یارای برابری با مسلم نمی دید بر بام خانه رفت و با پرتاب سنگ و آتش زدن چوب او را محاصره کرد. مسلم که چنین دید از خانه بیرون شد و با شمشیر بر خصم زبون تاخت.

محمد بن اشعث، مسلم را به تسلیم دعوت کرد و او را وعده امان داده بود، مسلم پس از مبارزه ای سخت در حالی که تاب و توان خود را از دست داده بود، حاضر به تسلیم نشد و به روایتی در اثر تیری که از پشت بر وی وارد شد بر زمین افتاد و دشمن او را دستگیر کرد.

اشک مسلم بر مظلومیت امام حسین(ع) و خاندانش

اشک، دیدگان مسلم را در بر گرفت و چون از او درباره علت گریستن سئوال کردند، در جواب گفت: “برای حسین(ع) و خانواده او می گریم که در راه ورود به کوفه اند.”

سپس او را به قصر ابن زیاد بردند و پس از گفتگوهای تندی که رد و بدل شد، به دستور ابن زیاد، او را بالای قصر برده، سر از بدنش جدا کردند و پیکرش را به زیر افکندند. سر مسلم را همراه سر هانی نزد یزید فرستادند.

قبر مسلم در کوفه و متصل به مسجد کوفه است. قبر هانی و مختار هم نزدیک قبر اوست که در سال 1282 قمری گنبدش کاشی و ضریحش از نقره شد و اطراف ضریح، مجلل و آینه کاری شد.

محدث قمی پس از ذکر اعمال مسجد جامع کوفه، نماز و زیارتنامه ای برای حضرت مسلم(ع) نقل کرده است، با این شروع : “الحمدلله الملک الحق المبین…”

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:"ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا”

قیامت بی حسین غوغا ندارد

شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند

چرا پرونده ات امضاء ندارد                                                                        

کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام

در روز اول محرم ریان بن شبیب خدمت امام رضا رسید. حضرت به او فرمود: ای پسر شبیب مردم عرب در  زمان جاهلیت جنگ را در ایام محرم حرام می دانستند؛ ولی این امت احترام این ماه را از بین بردند و حرمت پیامبر را رعایت نکردند. در این ماه خون ما را حلال دانستند، و هتک حرمت ما کردند و فرزندان و زنان ما را اسیر نمودند،و سراپرده ما را آتش زدند و اموال ما را غارت کردند و رعایت احترام رسول خدا را درباره ما نکردند.

همانا روز شهادت حسین علیه السلام پلک، چشمان ما را مجروح کردو اشکهای ما را روان ساخت و دل ما را سوزاند؛ و عزیز ما را در زمین کربلا ذلیل کرد و نزد ما محنت و بلا را تا روز جزا به ارث گذارد. پس گریه کنندگان باید بر حسین علیه السلام بگریند، زیرا که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین می برد.

ای پسر شبیب، اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی علیه السلام گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند چنانچه گوسفند را می کشند، و با آن حضرت 18 نفر از اهل بیت کشته شدند که روی زمین شبیه و نظیری نداشتند..آسمانهای هفتگانه و زمینها در شهادت آن حضرت گریستند. چهار هزار ملک ،روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمده بودند و دیدند حضرت شهید شده است.لذا پریشان و غبار آلود به مجاورت آن قبر مطهر مأمور شدند، تا حضرت قائم علیه السلام قیام کند و از یاران او باشند و شعارشان “یا لثارات الحسین” است.

ای پسر شبیب ، اگر دوست داری با ما در درجات عالی بهشت باشی محزون باش برای حزن ما و شاد باش در شادی ما؛ و بر تو باد به ولایت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد خداوند متعال او را با همان سنگ محشور می کند…. .