از حضرت امام رضا علیه السلام نقل شده است که  حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز اول محرم دو رکعت نماز می کرد و چون فارغ می شد دستها را بلند می کرد و این دعا را سه دفعه می خواند:

 ” خدایا تو معبود قدیمی، و این سال تازه ای است پس از تو در آن درخواست حفظ از شیطان و نیرو و قوّت بر این نفس امّارۀ بدخواه را دارم و نیز اشتغال به آنچه مرا به تو نزدیک گرداند.

ای کریم، ای صاحب جلال و بزرگواری، ای پشتیبان کسی که پشتیبانی ندارد، ای ذخیرۀ کسی که ذخیره ای ندارد، ای پناه بی پناهان، ای دادرس بی کسان، ای گنجینۀ بی گنجان، ای نیک آزمایش ، ای بزرگ امیدواری و ای عزّ و شکوه ناتوانان، ای نجات دهندۀ غریقان، ای نجات بخش هالکان ، ای نعمت ده، ای نیکو، ای بخشنده، ای خوشرفتار. تویی که برای تو سجده کرد سیاهی شب و روشنی روز و تابش ماه و شعاع خورشید و شرشر آبو صدای درخت، ای خدا شریکی برای تو نیست بار خدایا ما را بهتر از آنچه دیگران گمان برند بگردان  و آنچه دیگران از ما ندانند بیامرز و بدانچه گویند از ما بازخواست  مفرمای بس است مرا خدایی که معبودی جز او نیست بر او توکل کردم و اوست پروردگار عرش عظیم به او ایمان آوردیم ، هر چه هست از نزد اوست و جز صاحبان خرد متذکر نشوند.

پروردگارا کج مکن دلهای ما را پس از آنکه راه نمودی ما را و ببخش برای ما از پیش خودت رحمت چرا که تویی پر بخشش.

منبع : مفاتیح الجنان، اعمال روزهای اول محرم.