​بسم الله الرحمن الرحیم

کسی از علمای اخلاق و بزرگان را سراغ ندارم که معتقد باشد که «فقط انجام کار خوب، کافی است و پس از انجام آن کار، نیازی به مراقبه نیست!» بلکه تقریبا همه درباره مداومت بر انجام نیکی ها به روایت مشهور نبوی استناد کرده اند که از رسول خدا صل الله علیه و آله سؤال شد کدام عمل نزد خدا دوست‌‌داشتنی‌‌تر است؟ آن‌حضرت فرمودند: «عملی که بادوام و پایدار باشد، هر چند کم باشد.»

مراد و هدف از ثبات و مداومت در عمل این است که اگر انسان یک عمل خیر و نیکی مانند سلام بر امام حسین علیه السلام و شرکت در مجالس روضه را شروع نمود، آن‌را آرام آرام و به طور مستمر و طولانی مدت انجام دهد تا روان و نفس آدمی با آن خو گرفته و در دراز مدت بر اثر تکرار و ممارست از حال به صورت ملکه  و صفت راسخ نفس در آید و روح، مالک آن عقیده و عمل گردد، در نتیجه هیچ‌گاه از انجام آن خسته نشده، بلکه به خود عادت داده که تا آخر عمرش آن عمل را انجام خواهد داد.

کار اندک و مداوم، بهره‌اش بیش از آن است که انسان چندین کار؛ مانند «سلام هر روز به امام حسین»، «نخوابیدن بین الطلوعین»، «شب زنده داری»، «روزه مستحبّی» و…، را به یک‌باره آغاز کرده، اما این رفتار عبادیش ادامه‌دار و ثابت نباشد و سبب خستگی و پریشانی و گاه منجر به ناامیدی و ترک آن عمل برای همیشه شود. چنانچه امام على علیه السلام می‌فرماید: «کار اندکى که بر آن مداومت کنى، امیدبخش‌‌تر از کار بسیارى است که از آن ملول گردى»

? سپس مولای متقیان فرمود: «ثمره مداومت و پایداری بر کار خیر برای انسان خردمند عبارت است از: ترک کارهاى زشت، دورى از حماقت، خوددارى از گناه، یقین، علاقه به نجات، اطاعت خداى رحمان، تعظیم از دلیل و برهان، دورى از شیطان، پذیرفتن عدل، حق‌گویى»

با این اوصاف، اربعین و به پابوسی سید و سالار شهیدان رسیدن، توفیق و عبادتی است که خداوند متعال با دعوت خاص به زائران و عاشقان داده و حفظ این توفیق، برای کسی که مشتاق حسن عاقبت و تداوم برکات آن است، از اوجب واجبات می باشد.
? لذا خیلی کوتاه، چند نکته پس از اربعینی تقدیم نگاهتان خواهم کرد:

1. به هیچ وجه از سختی های سفر و نواقص احتمالی، علی الخصوص مسائلی که ممکن است ملت شریف عراق و سایر شیعیان را در نگاه دیگران تخریب کند، سخنی نقل نکنیم و مانند حضرت زینب سلام الله علیها همه چیز را زیبا و صاحب زیبایی ها را در دشواری ها یادآور شویم.

2. ارتباط مختصر اما مداوم با وجود نازنین اباعبدالله الحسین علیه السلام به طور شبانه روزی، ولو با یک سلام و دست ارادتی که به قلب و جانمان میگذاریم حفظ کنیم.

3. به تدریج از صفات بلند فردی و اجتماعی ایشان و سایر شهدای کربلا در اعمال و رفتار و گفتارمان تمرین کنیم تا بدان صفات عادت کنیم.

4. هر جا خیمه و علمی به نام هیئت و روضه اهل بیت علیهم السلام بود، با افتخار، حتی اندک و در حد میسور، شرکت کنیم. علی الخصوص مجالسی که عالم محور است و پس از روضه، جان وجودمان معطر و راه زندگانی ولایی ما روشن تر نماید.

5. هدیه اعمال مستحبی به وجود مبارک ائمه اطهار علی الخصوص اباعبدالله الحسین علیه السلام، محبت و مودت و ارادت و تبعیت از ایشان را در دل و اراده انسان تقویت می نماید.

6. همانگونه که در مسیر اربعین، به زندگی ساده و کمترین امکانات راضی بودیم، پس از اربعین نیز از اشرافیت و چشم و هم چشمی پرهیز کرده تا آرامش حقیقی به نفس و قلبمان بنشیند.

7. همانگونه که در مسیر اربعین، همه با هم ارتباط ایمانی داشته و چشم و زبان خویش را به طور ویژه حفظ میکردیم، چشم و زبانمان را پس از اربعین اگر حفظ کنیم، لذت اشک بر امام حسین و حلاوت ذکر اسم مبارکشان در کاممان کم رنگ نخواهد شد.

8. همانطور که در اربعین کسی بی تفاوت از کنار رنج و خستگی یکدیگر عبور نمیکرد، در زندگی پس از اربعین، بی تفاوت از کنار عزیزان و سایر مسلمانان عبور نکنیم و جمله «این مشکل من نیست!» را به دست فراموشی بسپاریم.

9. همچنان که در مسیر اربعین، هر کسی بار خودش را به دوش میکشید، در ما بعد الاربعین هم تلاش کنیم برای کسی بار اضافه و اضافه بار نباشیم. مسئولیت کارهایمان را خودمان به عهده بگیریم و از انداختن تقصیر و قصوراتمان به گردن این و آن خودداری کنیم.

10. همانگونه که در اربعین، هدف مشخص و مقدس است، از بی هدفی در زندگی پرهیز کنیم. هدف کوتاه مدت و میان مدت و دراز مدت برای خود تعریف کنیم و همه توانمان را در مسیر بندگی خداوند و رسیدن به اهدافمان خرج کنیم.

و ده ها و صد ها نکته دیگر ..

? خلاصه کنم: زائر عزیز! شما سفیر معنوی امام حسین علیه السلام و اربعین به سوی خانه و خانواده و محله و محل کار و در بین اقوام و خویشانتان هستید. مبادا …

جسارت نکنم. خودتان الحمدلله بهتر از من میدانید.

«اللهم ارزقتی زیارت الحسین فی الدنیا و شفاعته یوم الورود…»